Ik heb tegenwoordig aandelen. Alleen jammer dat ik er niet rijk van ga worden, want ze zijn van een bedrijf dat niet meer bestaat. Voor mijn onderzoek naar Hirsch zijn ze echter wel interessant. De aandelen zijn namelijk van modehuis Drecoll, dat in 1895 door Sylvain Kahn en Sally Berg, de oprichters van Hirsch & Cie Amsterdam, werd overgenomen.
Keizerin Elisabeth van Oostenrijk
Drecoll was oorspronkelijk opgericht door de Duitse couturier Christoph von Drecoll (Hamburg, 21 november 1851 – Lobetal, 17 november 1939). Hij begon zijn carrière bij het Hamburgse modehuis Röper & Messerschmidt. Daarna verhuisde Drecoll naar Wenen, waar hij in de jaren 1880 zijn eigen modehuis opende. Drecoll werd bekend vanwege de japonnen die hij maakte voor actrices, maar ook omdat hij (paardrij)kleding leverde aan Keizerin Elisabeth en kroonprinses Stefanie van Oostenrijk. Ondanks deze schatrijke clientèle raakte Drecoll in financiële problemen en in 1895 verkocht hij zijn modehuis voor f 250.000,- (ongeveer 3.400.000,- in 2016) aan Kahn en Berg.
Het echtpaar Ernest en Marguerite von Wagner, dat elkaar had ontmoet bij Hirsch, nam de dagelijkse leiding over het modehuis op zich. Marguerite von Wagner ontwierp voortaan samen met Sally Berg de collecties voor Drecoll. Onder leiding van de Von Wagners bloeide het modehuis, dat bekend stond vanwege de verfijnde borduursels en de toepassing van kant, op. Aan het begin van de twintigste eeuw opende het modehuis een filiaal aan de Place de l’Opéra in Parijs.
Mode uit 1905
Een tijdje terug kon ik drie modefoto’s van Drecoll uit 1905, die afkomstig waren uit tijdschriften aanschaffen. Er zijn een japon, een wandelkostuum en een baljurk op te zien. Alledrie zijn ze rijk versierd met kant, iets waar Drecoll zoals eerder gezegd om bekend stond. De foto’s pasten volledig bij de heersende mode uit de belle époque of fin de siècle. De japonnen volgden de s-lijn, waarbij de buik naar voren en de billen naar achteren werden geduwd. Dit silhouet werd veroorzaakt dankzij een gezonder korset dat aan de voorkant recht was en minder op de buik drukte. Het haar was hoog opgestoken in de stijl van de ‘Gibson girl’, een fictief stijlicoon uit de illustraties van Charles Dana Gibson.
Fusies
Met honderden werknemers groeide het modehuis enorm en na de Eerste Wereldoorlog verhuisde Drecoll naar de Champs-Elysées. De tijden veranderden echter. In 1928 fuseerde het modehuis met modehuis Beer, waarna het verder ging onder de naam Drecoll-Beer. Enige jaren later, in 1930 of 1931, was er opnieuw sprake van een fusie, nu met modehuis Agnès. Onder de naam Agnès-Drecoll bleef het modehuis voortbestaan tot in de jaren zestig. De dochter van Ernest en Marguerite von Wagner, Maggy Besançon de Wagner (1896 – 1971), richtte in 1929 het modehuis Maggy Rouff op.
Twee Drecolls
Ondertussen was Christoph von Drecoll ook teruggekeerd in de modewereld. Onder de naam Christof Drecoll opende hij in 1907 een modehuis in Parijs, maar deze vestiging was slechts van korte duur. Later opende hij modehuizen in Berlijn en New York die tot in de jaren dertig hebben bestaan. In 1933 verscheen het boek Der Mann der die Frauen anzog…. Der Lebensroman des Modekönigs Drecoll van Dorothe Ziegel over Christoph von Drecoll. Daarover zal ik later nog een blogpost schrijven. Houd mijn blog dus in de gaten!
Meer weten?
Wil je meer weten over het Amsterdamse modehuis Hirsch & Cie? Lees dan mijn boek over de geschiedenis van dit modehuis, dat is verschenen bij Uitgeverij Verloren.
Bestel hier het boek ‘Hirsch & Cie Amsterdam (1882-1976)’