Allereerst wil ik jullie vanaf deze plek een gelukkig 2015 wensen, vol mooie museumbezoeken, prachtige verhalen en historische sensaties. In het laatste weekend van 2014 bracht ik een bezoek aan het Antwerpse Modemuseum (MoMu), waarvan ik even dacht dat het een garage was, aangezien er een auto pal voor de nogal onopvallende ingang stond geparkeerd. Ik realiseerde mijn fout gelukkig al snel en maakte meteen rechtsomkeert, zodat ik alsnog het museum kon bezoeken. Ik verwachtte veel van mijn eerste bezoek aan het MoMu – Antwerpen ligt nu eenmaal niet bij mij om de hoek – en het stelde mij absoluut niet teleur.
Recente aanwinsten
Tot en met aanstaande zondag 4 januari is in het museum de tentoonstelling MoMu Now te zien, waarin recente aanwinsten worden getoond. Deze worden niet zoals gebruikelijk getoond per ontwerper, maar op basis van materiaal (plastics en leder), het soort kleding (gala), motieven (floralia, goud en zilver, prints en colour blocking), techniek (tricot).
Slechts af en toe valt een thema samen met een ontwerper, omdat, zo stond te lezen in de folder bij de tentoonstelling, “de objecten van de hand van deze ontwerper binnen de collectie van het MoMu een bijzondere plaats innemen.” Dit was het geval bij kleding van Nudie Cohn, Veronique Branquinho, Raf Simons en Christian Wijnants. Volgens de folder ziet de bezoeker dankzij de thematische opbouw “de verschillen en overeenkomsten tussen de hedendaagse ontwerpers en hun interpretatie van bepaalde materialen of stijlen,” maar ik ben van mening dat het ook de diversiteit van de collectie van het MoMu laat zien.
Het verhaal van een collectie
Wat ik dan ook vooral interessant vond aan de tentoonstelling MoMu Now is dat deze niet alleen kledingstukken toont, maar ook het verhaal van een collectie vertelt, en hoe die groeit en verandert. Zo blijkt dat Belgische ontwerpers de basis vormen van de collectie van het MoMu, maar dat er steeds meer werk van buitenlandse ontwerpers of modehuizen in terecht komen dankzij schenkingen of langdurige bruiklenen.
Er is werk van nieuwe talenten als Christian Wijnants en Peter Pilotto, naast kledingstukken van gevestigde namen als Ann Demeulemeester, Dries van Noten, Martin Margiela en de eerder genoemde Raf Simons en Veronique Branquinho. Maar ook van oorsprong buitenlandse ontwerpers, zoals Bernhard Willhelm en Haider Ackermann, die in Antwerpen hebben gestudeerd worden door het museum omarmd, net als de hoeden van Stephen Jones en kledingstukken van Franse modehuizen als Rochas en Dior, die door de Belgische ontwerpers Olivier Theyskens en Raf Simons zijn ontworpen.
Over 5 of 10 jaar weer?
Het lijkt mij interessant wanneer het MoMu over vijf of tien jaar opnieuw een tentoonstelling met de meest recente aanwinsten van de komende periode zou organiseren. Dan kunnen we zien in hoeverre de collectie is veranderd of juist gelijk gebleven is. Blijft de invloed van buitenlandse ontwerpers groeien? Welke nieuwe ontwerpers gaan een belangrijke rol spelen in de collectie van het MoMu en wie worden minder belangrijk? Ik ben nu al benieuwd…
PS: meer foto’s van de tentoonstelling MoMu Now vindt u op mijn Facebook-pagina.
